امروز روضه از در و دیوار جاری است
دنیا شبیه مجلس یک سوگواری است
نشنیده اش بگیر،ولی بی دلیل نیست
کار زن جوانی اگر گریه زاری است
گاهی به دوش بابا،گاهی به پشت در
گاهی میان کوچه،عجب روزگاری است
یک تیر و دو نشان ،تو فقط روضه گوش کن
این خانه حول محور همسر مداری است
من را ببخش روضه اگر باز می شود
زیرا که حال مادرمان اضطراری است
ضربه،فشار،دلهره بر بچه خوب نیست
پرهیز ماه آخری بارداری است
ترسم علی زغصه خودش را تلف کند
می بینم اینکه فاطمه از او فراری است
گیرم که رو بگیری از این بچه ها، عزیز
من دیده ام که گوشه ی چشمت اناری است
از میخ و چوب سوخته تابوت ساخته است
این روز ها علی در کار نجاری است
هرکس به گونه ای غم تو را به دوش برد
سهم من از غم تو ولی بی مزاری است
شاعر: نادر حسيني
اندازه بود چادرش اما کشیده شد