کنارِ گنبدِ خاکی، سلام میدَهَمت
منم گدای قدیمی، کبوترِ حرمت
همان مسافرِ دل خسته یِ سبک توشه
همان که بسته دلش را به بخشش و کرَمَت
همیشه جامعه خواندم، ولی نفهمیدم!
که گفته ای به ولایت، به اوج میبرَمَت
چه بی لیاقتم و ظرفِ روحِ من خالی
نشد تباه و شکسته، دلم برای غمت
قسم به روح هدایت، به شأن جامعه ات
غلامِ حلقه به گوشِ همیشه میشَوَمَت
به نامِ هادیِ تو، شیعه میتپد قلبش
تمام هستیِ شیعه، فدایِ هر قَدَمت
شاعر:مستعان
بنویس زان روایت سر تا به پا عرق