ولادت حضرت رقیه (س) - 5

گـــوهــر بــحر حـــیا                    نـــور دل مـــــصطفی

تــــولدت مــــــبارک                    دخـــــتر آل عــــــــــبا

مـژده مـومنین، مـی رسد ز آسـمان                   آیتی ز حق، بر جهانیان عیان (2)

آمـــد رقــــیه (4)

مـحبوب یـزدان آمــــد                    مـــهر فــــروزان آمــــد

بـاب الــحوائج است او                    آن نــــــور ایـمان آمــــد

امشب آمده، درّی از صدف برون                  گوهری که شد، حمدِ او ز حد فزون

آمـــد رقــــیه (4)

مـــنبع جـــود و ســخا                    آیـــــنه حـــــــــــق نـــــما

بــا آن دل رحـــــیمت                    کـنی تـو حــــــــاجت روا

ای رقیه جان، تو نگین خاتمی                  ای رقـــیه جان، نور مـاه عـالمی (2)

آمـــد رقــــیه (4)

ای نـــــوگل هـدایت                   جـانها شــــود فـــــدایت

بر مـا نـما عـــنایت                   مــــن مـی کنم ثـــــنایت

تو شفیعه، روز حشر و محشری              از ســــلاله، پاک آل حــــــیدری (2)

آمـــد رقــــیه (4)

«طاهره پور رحمتی»

سبک: سرزمین من ...

تــویی کــه جــان مــی دهی، بـه قـلب بـابـا حـــسین

تـــویی کـه دل مـی بـری، ز عـشق زهـرا حـسین

بـود و نـبود مـن تویی، رقیه                  فـدای نـام تـو هـــمه، رقــیه

[ بـنت الـحسین رقـیه، بـنت الـحسین رقـیه] (2)

بـه عـشق شـهر دمـشق، سـر بـه قـفس مـی زنم

بـــــــــه سـایه مـهر تـو مـن، نـفس نـفس مــی زنـم

تـــــــویی قـــــــرار مـــن، دار و نـدار مــن

بــــــاغ و بـــــهار مــــن، یـــــــــگانه یـــــار مــــــن

بـود و نـبود مـن تویی، رقیه                  فـدای نـام تـو هـــمه، رقــیه

[ بـنت الـحسین رقـیه، بـنت الـحسین رقـیه] (2)

ســـه ســـاله کـــربُبلا، گــــره ز قـلبم گـــشا

( به حق شـــاهِ دو ســرا، مــــرا بــــبر کــــربلا) (2)

ای دلــــبر حـــسینی، تـــاج ســـر حـسینی

جـــــــــــــانم فــدای تـــو شـود، ای دخــــتر حـــسینی

بـود و نـبود مـن تویی، رقیه                  فـدای نـام تـو هـــمه، رقــیه

[ بـنت الـحسین رقـیه، بـنت الـحسین رقـیه] (2)

سبک: بارونی از ستاره ها... و ساده خوانی

دختر مولا اومده بگید خوش اومد به حسین

یارقیه یارقیه یارقیه بنتُ الاَرباب

الا كه نور خدا بر جمال داری تو

جلیله هستی و عز و جلال داری تو

نگاه فاطمه را می توان به چشمت دید

كه عكس مادر خود بر جمال داری تو

هزار پیر طریقت مرید درگاهت

كریمه هستی و دل بی مثال داری تو

دانلود مولودی

لیلی لیلای دنیا

زینت آغوش سقا

دنیا هم می خنده وقتی

می خندی بر روی بابا

تو عشق دیرین دنیای اربابی

رؤیای شیرین شب های اربابی

زهرای اربابی

ستاره بارون كاشونه ی حسین

اومده دنیا دردونه ی حسین

باغ بهشته خونه ی حسین

وای كه چه اختری

خدا به مهتاب داده

وای كه چه دختری

خدا به ارباب داده

ترنم عشق رقیه رقیه رقیه

تبسم عشق رقیه رقیه رقیه

مثل كبوتر روی پر حسین

چشماشو وا كرد تا دختر حسین

انگاری اومد مادر حسین

وای كه بازم

خدا بیافریده فاطمه

وای كه رو دست حسین

خوابیده فاطمه

ترنم عشق رقیه رقیه رقیه

تبسم عشق رقیه رقیه رقیه

تجسم عشق رقیه رقیه رقیه

تلاطم عشق رقیه رقیه رقیه

تو عشق دیرین دنیای اربابی

رؤیای شیرین شب های اربابی

زهرای اربابی

لیلی لیلای دنیا

زینت آغوش سقا

دنیا هم می خنده وقتی

می خندی بر روی بابا

تو عشق دیرین دنیای اربابی

رؤیای شیرین شب های اربابی

زهرای اربابی

ترنم عشق رقیه رقیه رقیه

تبسم عشق رقیه رقیه رقیه

تجسم عشق رقیه رقیه رقیه

تلاطم عشق رقیه رقیه رقیه

دانلود مولودی

ای دخــتر زهـــرایی تـــویی                   مـــــــولاتـی رقــــــیه

ای هــــــــستی بـابـا تــــویی                   مـــــــولاتـی رقــــــیه

ای دلــــــبر مـــــولا تــــویی                   مـــــــولاتـی رقــــــیه

ای دلـــــبر زینــب تــــــویی                    مـــــــولاتـی رقــــــیه

ای صــــابره، ای طـــــاهره                    مـــــــولاتـی رقــــــیه

ای عــــــالمه، ای فـــــاضله                    مـــــــولاتـی رقــــــیه

ای طــــاهره ای ثـــــابــــته                     مـــــــولاتـی رقــــــیه

عــــزیز مــــرتضی تــویی                      مـــــــولاتـی رقــــــیه

بـــه درد مـــا دوا تــــــویی                      مـــــــولاتـی رقــــــیه

گـــره گـــــشا تـوئی تــوئی                      مـــــــولاتـی رقــــــیه

مـــــشکل گـــشا توئی توئی                     مـــــــولاتـی رقــــــیه

بارون رحمت می باره

می زنه چشمك ستاره

یه گل اومد كه از نگاش

همه ی عالم بهاره

گلی وا شده نازنین و شاداب

رو دامن خورشید خوابیده مهتاب

آروم آروم آروم داره می خنده

با نفس گل بوسه های ارباب

گل ارباب رقیه خاتون

نگاهش آبی دریا

جمالش خورشید زیبا

حك شده اسم قشنگش

رو پیشونی بند سقا

زیر قدم هاش آسمون می خوابه

ستاره ی خوش رنگ و خوش لعابه

دستای كوچیك و ملیح و نازش

بالش علی اصغر ربابه

گل ارباب رقیه خاتون

دانلود مولودی

بارون زده نم نم ،توی ایوون

مهمون میاد امشب، زیر بارون

زیبا شده مدینه،مدینه

ستاره رو زمینه ،زمینه

خورشید برای ماه بی تابه

امشب كه آسمون بی خوابه

شب مهتابه

باز باغ های آسمون گل داده

زهرا رسیده یا میلاده

گل اربابه،گل اربابه

یا ریحانة الحسین

زینب شده محو قد و بالاش

عكس عمو عباس توی چشماش

شاپرك حسینه،حسینه

بانمك حسینه،حسینه

نازل شده دوباره كوثر

امشب رباب برای دلبر

آورده دختر

خنده نشسته روی هر لب

قربون صدقه می ره امشب

علی اكبر

یا ریحانة الحسین

مولاتی رقیه،سیدتی رقیه

دانلود مولودی

ای گل بهارم هرچه دارم از تو دارم بی بی

ای همه نگارم جز تو من یاری ندارم بی بی

تو آمدی تا كه حسین شادی نماید

عیدی ما دیدن روی تو نماید

تویی دار و ندارم ،تویی باغ و بهارم

تویی عشق و نگارم،تویی هستی ویارم

یارقیه مددی

امشب شب شادی و بهاره مستی ماست

امشب بوسه بر قنداقه ی تو هستی ماست

عشقت نصیب دل ناقابل من شد

گوشه ای از نیم نگات حاصل من شد

تو هستی همه هستم

كه از عشق تو مستم

كه تا روز قیامت،در خونه ات نشستم

یارقیه مددی

محبتت بی بی گوهر است و صدف ماست

شهادت در راه تو بی بی  هدف ماست

می كنم به نامت همواره مستی

شكر لله كه اربابم تو هستی

دعا دارم به لبهام

ببینه این دوچشمام

كه آخر جون می دم من

به روی پای آقام

یارقیه مددی

الهی باشه زنده امام و رهبر ما

همیشه بمونه دست رهبر رو سر ما

دعامون اینه تا ظهور دولت یار

خداوندا گل پیغمبر ما را نگه دار

تو هستی همه هستم

كه از عشق تو مستم

كه تا روز قیامت،در خونه ات نشستم

یارقیه مددی

دانلود مولودی

سوگلی ارباب، قبله ی حاجاته

رقیه خانم ،عمه ی ساداته

بغل بابا اومده

عسل بابا اومده

همیشه می خونه حسین كه نازنینم

الهی تو رو تو لباس عروس ببینم

سیدتی یارقیه،رقیه،رقیه

رو دستای زینب،با خنده می خوابه

دختر كوچیك،خونه ی اربابه

یه غنچه ی یاس اومده

لیلی عباس اومده

می خونه یه روزی نبینمت می میرم

عزیزم یه عمو بگو تا جون بگیرم

سیدتی یارقیه،رقیه،رقیه

خوشبحال اونكه نوكر باباشه

كرببلای ما گیر یه امضاشه

گرفتارها صداش كنید

مریض دارها صداش كنید

بخدا امید دلای ناامیده

نام اون به درای بسته شاه كلیده

دانلود مولودی

سلام ما به حضور مطهّرت خاتون

درود ، دختر ارباب عشق و زیبائی

سلام روشنی چشمهای ثارالله

درود آبی بی انتهای دریائی

خوش آمدی و قدم رنجه کردی ای خاتون

و غصّه را ز دل نا امید ما بردی

تو آمدی و شب سوّمم مجزّا شد

مرا به مُحرِمی خانه ی خدا بردی

به روی دست تمامی خانه می چرخی

تمام خانه پر از شور و غرق احساس است

به روی دست علی اکبری و می خندی

چه قدر خنده ی تو دلنشین عبّاس است

منم که تاج گدائی تو به سر دارم

توئی که دست ترحّم براین سرم داری

منم که خسته ام و بال من شکسته شده

توئی که پیش خودت مرهم پرم داری

شبیه فاطمه ای و همیشه اهل کرم

یتیم و سائل و در بند هم گدای شما

حساب دفتر لطفت ، پر از کرامت هاست

و باید از تو بخواهم برات کرببلا

به طبع خسته ی من خرده ای نگیر ای نور

که بال پر زدنم زخمیِ ِ غروب شماست

هنوز هم که هنوز است چشم خونباری

مقیم بارش باران عصر عاشوراست

اشعار ولادت حضرت رقیه سلام الله علیها

***

اين جلوه ها كه سقف سحر را شكسته اند

وقت نزول ، كوه و كمر را شكسته اند

اين نورها كه ميدَمَد از خانه ي حسين

تا روز حشر نرخ قمر را شكسته اند

با اين همه فرشته اگر كه پري شكست

چيزي عجيب نيست كه سر را شكسته اند

از شوق انبيا همه از جانب بهشت

آن گونه آمدند كه در را شكسته اند

وقتي كه پا ز دامن زينب زمين گذاشت

ذرات خاك، قيمت زر را شكسته اند

از بس شده اسير ِ تماشاي مادرش

يك پلك هم نميزند از روي دخترش

با اين هجوم، وقتِ تماشا نميشود

گيرم كه هست، قسمت ماها نميشود

عرش و بهشت گِرد سرش چرخ ميزنند

با اين حساب نوبت دنيا نميشود

جبريل در تمامي عمرش نديده بود

در ازدحام اين همه دل جا نميشود

با اكبر و سكينه و سجاد و اين بهار

باباتر از حسين كه پيدا نميشود

پيداست از نگاه حسين و صداي او

زيباتر از شنيدن بابا نميشود

شكر خدا كه حضرت ارباب بعد از اين

دلتنگ روي حضرت زهرا نميشود

عباس هم ز ديدن او دل نميكَنَد

از گفتن عزيز عمو دل نميكَنَد

حورا شده در گرد تو پروانه ترین ها

تو کعبه ی عشّاقی و جانانه ترین ها

ای لیلی صحرای دل حضرت ارباب

مجنون شده ی عشق تو دیوانه ترین ها

سوگند که تا روز قیامت همه هستیم

با منکرتان دشمن و بیگانه ترین ها

کوچک حرمت جنّت ما خانه به دوشان

جذّاب تر از قصر ملوکانه ترین ها

گندم بده تا پر بزنم ، جلد تو باشم

محتاج تو ما کفتر بی دانه ترین ها

در بندم و دلداده ی عشقم بنویسید

کلبِ درِ بانوی دمشقم بنویسید

تا از حرمت عطر خداوند بیاید

صدها ملکِ عاشقِ در بند بیاید

در مدح صفات تو کمیت کلمه لنگ

یا این که زبان قلمم بند بیاید

ارباب شود میل نگاهش به تو افزون

وقتی به لبانت گل لبخند بیاید

هر جا سخن از نام شکربار شما شد

در زیر زبان ها مزه ی قند بیاید

خوان کرمت جمع نگردیده، چو سائل

با دست تهی صد دفعه هر چند بیاید

در حقّ من اتمام نما جود و کرم را

کم کن تو دگر فاصله تا خاک حرم را

بی پله رسیدن به خدا فرض محال است

بی یاد تو جنت همه اش خواب و خیال است

عقلی نرسیده که بفهمد تو که هستی

در فهم کمالات شما میوه ی کال است

عمریست که از دست تو یک تذکره خواهم

تا چند به ره دیده پیِ روز وصال است

یک دفتر پر خاطره در شرح غمت کم

با این که فقط عمر تو کمتر ز سه سال است

یک دخترِ با پای پُر از آبله...زنجیر...

سیلی ،رخ نیلی قدِ خم؟ جای سوال است

شد زمزمه ات ((من الّذی اَیتَمَنی)) آه...

آمد سر و گفتی که تو بابای منی؟ آه...

گفتند چه حاجت به بیان است همین است

تعطیل بهانه...بله بابای تو این است

سنگ است به جای گل و سیلی است نوازش

احوال هر آن کس که یتیم است همین است

تا نیزه عروج پدرت بود چه زیبا !

شمس فلک نی شده و عرش نشین است

از ناقه فتادی همه گفتند که انگار

زهراست که در کوچه تنش نقش زمین است

این ها همه بغضی است که از فاطمه دارند

یعنی که شروع ستم از شهر مدینه است

ای کاش دگر منتقم از راه بیاید

برچیده ز لب های زمان آه بیاید

توحید شالچیان ناظر

خاتون

سلام ما به حضور مطهّرت خاتون

درود ، دختر ارباب عشق و زیبائی

سلام روشنی چشمهای ثارالله

درود آبی بی انتهای دریائی

**

خوش آمدی و قدم رنجه کردی ای خاتون

و غصّه را ز دل نا امید ما بردی

تو آمدی و شب سوّمم مجزّا شد

مرا به مُحرِمی خانه ی خدا بردی

**

به روی دست تمامی خانه می چرخی

تمام خانه پر از شور و غرق احساس است

به روی دست علی اکبری و می خندی

چه قدر خنده ی تو دلنشین عبّاس است

**

منم که تاج گدائی تو به سر دارم

توئی که دست ترحّم براین سرم داری

منم که خسته ام و بال من شکسته شده

توئی که پیش خودت مرهم پرم داری

**

شبیه فاطمه ای و همیشه اهل کرم

یتیم و سائل و در بند هم گدای شما

حساب دفتر لطفت ، پر از کرامت هاست

و باید از تو بخواهم برات کرببلا

**

به طبع خسته ی من خرده ای نگیر ای نور

که بال پر زدنم زخمیِ ِ غروب شماست

هنوز هم که هنوز است چشم خونباری

مقیم بارش باران عصر عاشوراست . . .

وحید محمدی

اين كيست كه بهشت شده رو نماي او

قصري هزار آينه شد سرسراي او

آميخته به عصمت و توحيد و معرفت

زرّينه خشت محكم اول بناي او

بانوي ماهتاب دميده است تا فقط

هنگام خواب قصه بگويد براي او

سمت نگاه مشرقي اش صبح دائم است

خورشيد سالهاست نشسته به پاي او

عطر هزار باغچه گل در ترنّمش

شهر بهار ساكن سبز هواي او

آئينه تداعي لبخند فاطمه است

انگار روبرو شده با خنده هاي او

وقتيكه از سپر مدينه طلوع كرد

خورشيد زندگاني خود را شروع كرد

از شاخه طلايي طوبي كه چيده شد

در ساق عرش عطر رهايي وزيده شد

در صُلب سيب مهر تبلور نمود و بعد

در پوشش طهارت محض آفريده شد

شيوا ترين سلام سپيده به آفتاب

در لحظه تلألوء سبزش شنيده شد

تلفيقي از هدايت و نور است اين شهاب

خطي كه روي صفحه ظلمت كشيده شد

قبل از شروع خلقت عالم كمال يافت

آنروز متصّف به صفات حميده شد

اشراق مهر سجده به خاك زمين اوست

تكوين عشق ، معجزه كمترين اوست

صبح ولادتش همه جا عطر سيب داشت

گل بانويي كه ايل و تباري نجيب داشت

نيلوفر عفاف به قنداقه اش دخيل

گلبوسه نسيم زعطرش نصيب داشت

مي آمد از طراوت گلخانه خدا

بيخود نبود رايحه اي دلفريب داشت

شيرين زبان قافله نازدانه ها

تن پوشي از حرير پر عندليب داشت

از وقت آفرينش نور مطهرش

با نام پاك فاطمه اُنسي عجيب داشت

تنها سه ماه آخر عمر سه ساله اش

اندازه سه قرن فرازو نشيب داشت

مصطفی متولی

زنده هستم به عشق دلداري

به اميد طلوع ديداري

گاه دنبال زندگي هستم

گاه دنبال چوبه‌ي داري

جرعه‌اي نور ، كاسه‌اي خورشيد

مرحمت كن به قلب بيماري

با خيال تو دائم‌الذكرم

موقع خواب و وقت بيداري

ما گرفتار عشق مولائيم

اي به قربان اين گرفتاري

شعله‌ي عشق خانمان سوز است

عشق در اصل آتش افروز است

مثل صبح بهار بيدارم

دور تو در مدار تكرارم

لب به لب ابر و باد و بارانم

آسمانم ولي نمي‌بارم

در تكاپوي نور سرزده‌ام

تازه‌ام ميل عاشقي دارم

از همان اول تولد ، نه

قبل از آن كرده‌اي گرفتارم

چه بهشتي چه دوزخي باشم

دست از اين عشق برنمي‌دارم

خاك عاشق به گريه گِل شده است

دل ما با رقيه دل شده است

موجي از شور و همهمه آمد

دور قنداقه زمزمه آمد

چشم عباس باز روشن شد

دلبر شاه علقمه آمد

كوري چشم دشمنان علي

باز هم بوي فاطمه آمد

فاتح ماجراي كوفه و شام

باعث عزت همه آمد

و براي غرور و غيرت و اشك

معني و وصف و ترجمه آمد

چه بگويم به وصف اين دختر

كه هلاكش شده علي‌اكبر

پريِ قصه‌هاي رؤيايي

چقدر تو شبيه زهرايي

زانوي غم بغل نگير عشقم

گرچه زخمي ولي مسيحايي

عمه قربان اشك چشمانت

كه عزادار مشك سقايي

من كه گفتم پدر سفر رفته

از چه در انتظار بابايي

ناگهان يك طبق رسيد از راه

با چه شوري و با چه غوغايي...

محمد بختیاری

  يا بنت الحسين(ع)

ای ز سر تا پا همه زهرا صفات

بادبانی تو به کشتی نجات

تار تار گیسویت حبلُ المتین

می بری دل از امیرالمومنین

شعر من را بحر و مضمون داده ای

عاشقی را یاد مجنون داده ای

گرد نعلینت دوای درد ها

دستهای کوچکت مشکل گشا

ای تو از زینب حیا آموخته

چشم محتاجان به دستت دوخته

از حسن درس کَرَم آموختی

صفره داری و نِعَم آموختی

بسکه شاه دین به زهرا عشق داشت

آرزوی دختری همچون تو داشت

آنقدر حق عاشق باب تو بود

آرزویش را برآورده نمود

ماه رویت را خدا تا آفرید

نقش تو هم شکل زهرا آفرید

موقع خلق چنین رخسار ماه

حق به خود می گفت با اندوه و آه

دختری دادم دوباره شاه را

بار دیگر آفریدم ماه را

شد جمال فاطمی آئینه اش

نیمی از قلب علی در سینه اش

در وجودش می دمم احساس را

نیمی از زیبایی عباس را

آسمان عشق را کوکب شده

او مدال سینه ی زینب شده

تا پدر آغوش خود را باز کرد

عشق خود نسبت به او ابراز کرد

جست و خیزی روی دست شاه کرد

تا که رویش را به سوی ماه کرد

اشک شوق از دیدگان خویش سفت

رو به سوی خواهرش بنمود و گفت

دخترم زیبا تر از لیلی شده

از همین حالا ابالفضلی شده

هر که رویش را تماشا می کند

یادی از رخسار زهرا می کند

روزی او غصه و رنج و غم است

مثل مادر حیف عمر او کم است

حیف این مه رنگ نیلی می خورد

حیف از این صورت که سیلی می خورد

ای سراپا عصمت و حجب و حیا

جان زینب حاجتم را کن روا

ای همه عالم به گیسویت اسیر

امشب از جود و کرم دستم بگیر

(سعيد خرازي)

يا كاشف الكرب عن وجه العباس(ع)

پري وشي كه غزل خوانِ مهربانيهاست

سه ساله دختركِ خانواده ي زهراست

شب ولادت او روز مرگ نوميديست

شروع لحظه ي تحويل سال خورشيديست

شكوفه هاي بهاري مُريدِ خنده ي او

شكفتن گل ِمريم نَويدِ خنده ي او

چه انعكاس شگرفي نگاه او دارد

از آسمان نگاهش ستاره ميبارد

نماز پنجره ها سمت كعبه ي چشمش

حواس آينه ها پرتِ جذبه ي چشمش

ستاره ها به رقيه سلام ميكردند

براي ديدن او ازدحام ميكردند

فرشته ها به قنوتش دخيل ميبندند

فقيرهاي بهشتي چه آبرو مندند

طواف قاصدكان گِرد او تماشاييست

شكوهِ فاخر ِاعمالِ حجِّ شيداييست

به خاكبوسي ِ خاكش هزار سرو ِ بلند

بر آستانه ي گهواره سر فرو دارند

چكيده شهدِ گل از غنچه ي تكلم او

مسير بادِ صبا كوچه ي تبسم او

نسيم،شانه ي صبح ِ حرير ِگيسويش

عقابِ قلب ابالفضل گير ِ گيسويش

گل ِ سر ِ شبِ اين كودك شكر شيرين

ستاره هاي درخشان زُهره و پروين

(شاعرش را نميشناسم)

يا حضرت رقيه سلام الله

بهار رويش او را به صحن گلها خواند

نسيم آمدنش را به گوش دريا خواند

شبي كه آمد و گل شد،سپيده ميباريد

فرشته بر قدم نو رسيده ميباريد

طلوع ِ طلعت او را بنفشه آذين بست

هزار دسته شقايق هزار نسرين بست

سحر ستاره ي گل را به باغها پاشيد

زمين غبار رهش را به آسمان بخشيد

هزار خرمن خوش رنگ خوشه ي خورشيد

هزار دامن گل از هزار ياس ِ سپيد

چه دلنشين و شگفت و چه ناز و زيبا گفت

شبي كه غنچه ي لب را گشود و بابا گفت

طراوتِ نفسش جان به باغبان ميداد

تبسمش به خداوند عشق جان ميداد

گرفت تنگ در آغوش و بوسه افشاندش

چو جانِ رفته ز تن روي سينه خواباندش

دوباره آتش شوقش ز دل زبانه گرفت

شكفت خنده ي ارباب و اين ترانه گرفت

بگو دوباره قرارم بگو بگو بابا

ستاره ي شبِ تارم بگو بگو بابا

چه عاشقانه به گوش سماء، ثريا گفت

دل از حسين ربود و دوباره بابا گفت

(شاعرش را نميشناسم)

يا كاشف الكرب عن وجه العباس(ع)

رايَت نصر خدا به دوش ابالفضل

ناله ي تو معني خروش ابالفضل

خنده ي مستانه ات سروش ابالفضل

صرف دلِ تو توان و توش ابالفضل

قهقه ات تا رسد به گوش ابالفضل

ميرود از سر تمام هوش ابالفضل

طيِّ چهل منزل است رأس بريده

بر لبِ خشكيده ات خنده نديده

اي شده از كودكي امير و علمدار

ناله ي تو ذوالفقار حيدر كرار

اي ز فراق ِ رخ ِ پدر شده بيمار

حاجت خود را سحر گرفته ز دلدار

قلب مرا هم بگير و خوب نگهدار

روز قيامت به دست فاطمه بسپار

هست عجين با ولايتِ تو سرشتم

روز قيامت تويي تويي تو بهشتم

اي همه ليلايي يان ز عشق تو مجنون

اي به سلوكِ شهيد سِير تو قانون

نهضت كرب و بلا به اشك تو مديون

نَه نشيندم ز بارگاه تو ، ممنون

تا كه بشويد سرشك آن رخ ِ پرخون

دست خدا شد از آستين تو بيرون

شام غمت با حضور دوست سحر شد

نيمه ي جانِ تو رونماي پدر شد

(شاعرش را نميشناسم)

     يا رقيه خاتون(س)

حيات ميچكد از گوشه ي نگاهِ ترش

نجات ، خانه نموده كنار بال و پرش

شكوفه نيست حريفِ لطيفِ دستانش

فرشته هاي الهي مقيم پشت درش

سه ساله است و به قدر هزار سال بلند

ببين چها كه نكرده به عمر مختصرش

تمام شام ز اشك رقيه درهم ريخت

عجب ز قدرت فريادهاي پر شررش

نگاه بي رمقش در ميان تاريكي

فتاد تا به جمال مقدس پدرش

گرفت بوسه ز بابا قرار از كف داد

كنار رأس بريده نفس زد و افتاد